ویروس کرونا فرصتی برای مهاجرت معکوس در ایران - مجله یک کامپیوتر

به گزارش گروه مالی خبرگزاری خبرنگاران، با گذشت بیش از سه ماه از شروع شیوع ویروس جدید کرونا در جهان، به صورت روزانه و البته تصاعدی بر تعداد کارشناسان شاخصی که برضرورت تسریع در برنامه ریزی بلندمدت (دوساله و حتی بیشتر) دولت ها و جهان برای مواجهه با این بحران تاکید دارند، افزوده می گردد. حذف پول کاغذی، تشدید حداکثری کنترل مرزها، تغییر محتوای بیمه نامه ها، دگرگونی کلی الگوهای کاری و رفت و آمدهای روزانه، عمده ترین تغییرات در گستره جهانی است که از همین لحظه می توان آن را قطعی و شروع شده، دانست و نشان از آن دارد که جهان شاید دیگر هیچ گاه به روال پیش از پاندمی کووید 19 برنگردد.

از دیگر سو چند روز پیش، مدیران سه سازمان غذا و کشاورزی، بهداشت جهانی و تجارت جهانی سازمان ملل متحد تاکید کردند که بستن چشم ها بر دسترس نبودن مواد غذایی، می تواند به موجی از محدود شدن صادرات و در نتیجه کاهش مواد غذایی در بازار جهانی منجر گردد که این مهم اکنون نه تنها در کانون اصلی توجه خیل نظریه پردازان، برنامه ریزان و مدل سازان مالی بین المللی قرار گرفته که تمهیدات تامین حداکثری اقلام غذایی در داخل مرزها نیز از سوی دولت ها کلید خورده است. به عنوان مثال، هم اکنون تنها چند ایالت در آمریکا از قوانین قرنطینه پیروی نمی نمایند که دلیل اصلی آن، فراوری غذای مصرفی کل کشور در این ایالت هاست و قرنطینه آن ها را تقریبا غیرممکن نموده است.

در ایران اما، همزمان با این بحران جهانی، دغدغه های جدی دیگری نیز مطرح است. همچون بروز مسائل بر اثر بارندگی های شدید فصلی، سقوط بی سابقه بهای نفت، ادامه فرایند رشد منفی مالی، افزایش رکود و رشد تورم که در سایه همه گیری کرونا بی مهار شده و بحث روز که بالا دریافت اعتراضات به معین رقم حداقل دستمزد کارگران در سال 99 است.

اگر حداقل دستمزد کارگر در کشورهای همسایه ایران را به دلار محاسبه کنیم، در هیچ کشوری کارگر زیر 100 دلار در ماه دریافت نمی کند. در همسایگی ایران، به زودی عراق با 300 دلار در ماه و ترکیه با 500 دلار، قطعا تشدید مکش جمعیت کارگری از کشور را ایجاد خواهند کرد. کما اینکه طی دو سال گذشته، حضور و فعالیت کارگران ایرانی در افغانستان نیز به دفعات گزارش شده است.

بنا بر داده های آماری اکنون عمده کارگران یدی در ایران، همان روستاییانی هستند که خشکسالی دهه های گذشته آن ها را در جستجوی درآمد، به حاشیه کلان شهرها کشانده است. از سوی دیگر، بارش های کم سابقه فروردین 98، تکرار آن در دوره مشابه سال جاری و پیش بینی بارش های سنگین برای ایران در دهه های آینده، حوزه های اجرایی متنوع دخیل را به تدوین برنامه سازگاری با تغییرات اقلیمی واداشته است. به عنوان مثال، کارشناسان ارشد اقلیم شناسی در ایران معتقدند؛ اگر برنامه ریزی برای مدیریت بارش های سنگین و سیل آسا به ویژه به وسیله آبخیزداری وجود داشته باشد، می تواند موثر واقع گردد.

در برهه فعلی که قطعی ترین شیوه کنترل بیماری کووید19 بنا بر تاکید WHO، فاصله گذاری فیزیکی میان افراد است و در جمع بندی آن چه گفته شد؛ بنظر می رسد حال که حاشیه کلان شهرهای ایران به دلیل تراکم بالای جمعیت، تبدیل به کانون شیوع شده و به احتمال فراوان این بیماری در طولانی مدت ماندگار است، مهاجرت معکوس کارگران به روستاها که عمده ساکنان مناطق حاشیه ای شهرها را تشکیل می دهند، می تواند راه چارهی اثربخش باشد.

با توجه به این که زیرساخت های ارتباطی حقیقی و مجازی روستاها در شرایط مناسبی قرار گرفته است، ترغیب جمعیت حاشیه نشین کشور به مهاجرت معکوس به روستاها و احیای کشاورزی با بهره گیری علمی و اصولی از بارش های فصلی، علاوه بر کنترل آسان تر بیماری، می تواند هم مسائل درآمدی این قشر را مرتفع و از مهاجرت آن ها به کشورهای همسایه (که زیان های جبران ناپذیری نیز به دنبال دارد)، جلوگیری کند و هم چرخه فراوری محصولات کشاورزی در داخل کشور را تکمیل و ما را از واردات این اقلام در بحبوحه بحران جهانی فعلی، حدالامکان بی احتیاج سازد.

مختصر آن که؛ حال که جهان کمربندها را برای مقاومت مالی محکم نموده، شاید مطلوب ترین راه چاره برای ما هم بروزرسانی اقتصاد مقاومتی باشد.

4141

مجله شرقیا